Uncategorised
Sympozja Polarne
- Szczegóły
Tradycja naukowych i koleżeńskich spotkań polskich badaczy polarnych rozpoczęła się wiosną 1972 roku, kiedy to we Wrocławiu odbyło się Sympozjum Spitsbergeńskie, zorganizowane przez Instytut Geograficzny Uniwersytetu Wrocławskiego, podczas którego przedstawiono wyniki wypraw naukowych na Spitsbergen w latach 1970 i 1971. Uczestnicy zjazdu skierowali memoriał do władz Polskiego Towarzystwa Geograficznego w sprawie utworzenia Klubu Polarnego. Zarząd Główny PTG wyraził zgodę i w marcu 1974 roku, również we Wrocławiu, przy okazji kolejnego (drugiego) Sympozjum Spitsbergeńskiego, odbyło się pierwsze spotkanie Klubu. Jego Przewodniczącym został prof. Alfred Jahn, a sekretarzem doc dr Stanisław Baranowski. Kolejny zjazd badaczy polarnych miał miejsce w kwietniu 1975 roku, również we Wrocławiu i nosił jeszcze nazwę Sympozjum Spitsbergeńskiego. W następnym roku polarnicy spotkali się w Toruniu, a zjazd nosił już nazwę „Sympozjum Polarne”.
Obie nazwy w sprawozdaniach organizatorów, relacjach oraz wydanych materiałach przeplatały się ze sobą, a aktualna numeracja Sympozjów Polarnych datuje się od zjazdu w 1974 oku, czyli od momentu powołania Klubu Polarnego, jako oddziału Polskiego Towarzystwa Geograficznego.
Sympozja Polarne do roku 2008 odbywały się z reguły co roku, a podczas XXXII we Wrocławiu, zjazd postanowił, że będą odbywać się co dwa lata.
(za: Jerzy Perejma "35 SYMPOZJÓW POLARNYCH" Buletyn Polarny 17-18)
(Fot. B. Pawłowski)
Dotychczas odbyło się 39 Sympozjów Poalrnych:
Sympozjum Spitsbergeńskie Wrocław 1972
Sympozjum Spitsbergeńskie (I Sympozjum Polarne) Wrocław 1974
Sympozjum Spitsbergeńskie (II Sympozjum Polarne) Wrocław 1975
III Sympozjum Polarne Toruń 1976
IV Sympozjum Polarne Poznań 1977
V Sympozjum Polarne Gdańsk 1978
VI Sympozjum Polarne Łódź – Burzenin 1979
VII Sympozjum Polarne Kraków – Osieczany 1980
VIII Sympozjum Polarne Katowice 1981
IX Sympozjum Polarne Warszawa – Zamek Królewski 1982
X Sympozjum Polarne Toruń 1983
XI Sympozjum Polarne Poznań 1984
XII Sympozjum Polarne Szczecin 1985
XIII Sympozjum Polarne Gdańsk 1986
XIV Sympozjum Polarne Lublin 1987
XV Sympozjum Polarne Wrocław 1988
XVI Sympozjum Polarne Toruń 1989
XVII Sympozjum Polarne Poznań – Błażejewko 1990
XVIII Sympozjum Polarne Szczecin – Świnoujście 1991
XIX Sympozjum Polarne Gdańsk – Jurata 1992
XX Sympozjum Polarne Lublin 1993
XXI Sympozjum Polarne Warszawa 1994
XXII Sympozjum Polarne Wrocław – Książ 1995
XXIII Sympozjum Polarne Sosnowiec 1996
XXIV Sympozjum Polarne Warszawa 1997
XXV Sympozjum Polarne Warszawa 1998
XXVI Sympozjum Polarne Lublin 1999
XXVII Sympozjum Polarne Toruń 2000
XXVIII Sympozjum Polarne Poznań 2001
XXIX Sympozjum Polarne Kraków 2003
XXX Sympozjum Polarne Gdynia 2004
XXXI Sympozjum Polarne Kielce 2005
XXXII Sympozjum Polarne Wrocław 2008
XXXIII Sympozjum Polarne Łódź 2010
XXXIV Sympozjum Polarne Sosnowiec 2012
XXXV Sympozjum Polarne Wrocław 2014
(za: Jerzy Perejma "35 SYMPOZJÓW POLARNYCH" Buletyn Polarny 17-18
XXXVI Sympozjum Polarne Lublin 2016
XXXVII Sympozjum Polarne Poznań 2018
XXXVIII Sympozjum Polarne Toruń 2021
XXXIX Sympozjum Polarne i Sympozjum Polarne-BIS Sopot 2023
Najbliższe Sympozjum Polarne: 
40. Sympozjum Polarne: Arktyka i Antarktyka w krytycznym punkcie zmian
W imieniu organizatorów – Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy, Muzeum Badań Polarnych w Puławach, Komitetu Badań Polarnych Polskiej Akademii Nauk oraz Polskiego Konsorcjum Polarnego – mamy zaszczyt zaprosić Państwa do udziału w 40. edycji Sympozjum Polarnego, która odbędzie się w dniach 4–7 listopada 2025 roku w Puławach.
Wydarzenie będzie poświęcone najnowszym badaniom oraz aktualnym wyzwaniom naukowym związanym z dynamicznymi zmianami zachodzącymi w regionach polarnych. Celem konferencji jest integracja środowiska naukowego, wymiana doświadczeń oraz prezentacja wyników badań w interdyscyplinarnym kontekście.
Zainteresowanych zgłoszeniem sesji tematycznych prosimy nadsyłać propozycje na adres
Drugi komunikat, zawierający szczegółowe informacje organizacyjne oraz otwarcie możliwości nadsyłania abstraktów, zostanie opublikowany w kwietniu 2025 roku.
Ostatnie Sympozja Polarne:
XXXVIII Sympozjum Polarne Sopot 2023
„Polarne inspiracje - morza i klimat”
https://oceanofchanges.com/39sympozjumpolarne/
XXXVIII Sympozjum Polarne Toruń 2021
„Environmental changes in polar regions: New problems – new solutions”
https://polarsymposium2020.umk.pl/pages/main_page/
XXXVII Sympozjum Polarne Poznań 2018
„Polar Change – Global Change”
http://polarne2018.amu.edu.pl/
XXXVI Sympozjum Polarne Lublin 2016
„Progress in polar research – new experiences and challenges”
http://www.sympozjumpolarne2016.umcs.lublin.pl/
XXXV Sympozjum Polarne Wrocław 2014
„Diversity and state of polar ecosystems”
https://www.kbp.pan.pl/images/banners/PS2014_Circular_2_PL.pdf
O XXXV Sympozjum Polarnym w "Biuletynie Polarnym"
XXXIV Sympozjum Polarne Sosnowiec 2012
http://sympozjumpolarne2012.us.edu.pl/index1.html
Zespół oceanologii oraz ekologii mórz polarnych KBP PAN
- Szczegóły
Członkowie KBP:
dr hab. prof. PAN Waldemar WALCZOWSKI - koordynator
Instytut Oceanologii PAN, Sopot,
tel.:(+48 58) 731 19 04, fax: (+48 58) 551 21 30,
prof. dr hab. Magdalena BŁAŻEWICZ
Uniwersytet Łódzki,
tel.: (+48 42) 635 42 97, fax: (+48 42) 635 46 64,
prof. dr hab. Marek GRAD, czł. koresp. PAN
Uniwersytet Warszawski,
tel.: (+48 22) 554 68 26,
prof. dr hab. Krzysztof JAŻDŻEWSKI
Uniwersytet Łódzki,
tel.: (+48 42) 635 44 45, fax: (+48 42) 635 46 64,
dr Małgorzata KORCZAK-ABSHIRE
Instytut Biochemii i Biofizyki PAN, Warszawa,
tel.: (+48 22) 846 33 83, fax: (+48 22) 846 19 12,
dr hab. prof. PAN Wojciech MAJEWSKI
Instytut Paleobiologii PAN, Warszawa,
tel.: (+48 22) 697 88 53, fax: (+48 22) 620 62 25,
prof. dr hab. Andrzej MARSZ
Akademia Morska, Gdynia,
tel.: (+48 58) 627 09 61,
prof. dr hab. Stanisław RAKUSA-SUSZCZEWSKI, czł. koresp. PAN
prof. dr hab. Lech STEMPNIEWICZ
Uniwersytet Gdański,
tel.: (+48 58) 523 61 40,
dr hab. prof. AM Anna STYSZYŃSKA
Politechnika Gdańska,
tel.: (+48 58) 621 82 53,
prof. dr hab. Andrzej TATUR
Katedra Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych,
Wydział Geologii,
Uniwersytet Warszawski,
prof. dr hab. Jan Marcin WĘSŁAWSKI
Instytut Oceanologii PAN, Sopot,
tel.: (+48 58) 731 17 84, fax: (+48 58) 551 21 30,
Zespół Zadaniowy ds. Opinii i Rozwoju
przy Zespole Oceanologii oraz Ekologii Mórz Polarnych
Komitetu Badań Polarnych PAN:
dr Agnieszka BESZCZYŃSKA-MÖLLER
Instytut Oceanologii PAN, Sopot,
tel.:(+48 58) 731 19 14, fax: (+48 58) 551 21 30,
dr hab. prof. UG Agnieszka HERMAN
Uniwersytet Gdański
Wydział Oceanografii i Geografii, Gdynia
tel.: (+48 58) 523 66 00, fax: (+48 58) 523 66 50
dr hab. Monika KĘDRA
Instytut Oceanologii PAN, Sopot,
tel.:(+48 58) 731 17 79, fax: (+48 58) 551 21 30,
dr Sławomir KWAŚNIEWSKI
Instytut Oceanologii PAN, Sopot,
tel.:(+48 58) 731 17 86, fax: (+48 58) 551 21 30,
dr Mateusz MOSKALIK
Instytut Geofizyki Polskiej Akademii Nauk, Warszawa
tel. (+48 22) 6915 881
dr hab. prof. UAM Witold SZCZUCIŃSKI
Uniwersytet Adama Mickiewicza, Poznań
Tel.: (+48 61) 829 60 25
dr hab. prof. UG Jarosław TĘGOWSKI
Uniwersytet Gdański
Wydział Oceanografii i Geografii, Gdynia
tel.: (+48 58) 523 68 17, fax: (+48 58) 523 66 50
dr Agata WEYDMANN
Uniwersytet Gdański
Wydział Oceanografii i Geografii, Gdynia
tel.: (+48 58) 523 68 45, fax: (+48 58) 523 66 50
Zespół Klimatologii i Kriologii Polarnej oraz ds. współpracy z International Permafrost Association (IPA), KBP PAN
- Szczegóły
Przewodniczący:
Rajmund PRZYBYLAK
Uniwersytet im. M. Kopernika, Toruń
Skład:
Andrzej ARAŹNY
Uniwersytet im. M. Kopernika, Toruń
Mariusz GRABIEC
Uniwersytet Śląski, Sosnowiec
Marek KEJNA
Uniwersytet M. Kopernika, Toruń
Andrzej KOSTRZEWSKI
Uniwersytet im. A. Mickiewicza, Poznań
Ewa ŁUPIKASZA
Uniwersytet Śląski, Sosnowiec
Krzysztof MIGAŁA
Uniwersytet Wrocławski, Wrocław
Tadeusz NIEDŹWIEDŹ
Uniwersytet Śląski, Sosnowiec
Tadeusz PASTUSIAK
Uniwersytet Morski, Gdynia
Tomasz PETELSKI
Instytut Oceanologii PAN, Sopot
Grzegorz RACHLEWICZ
Uniwersytet im. A. Mickiewicza, Poznań
Mateusz STRZELECKI
Uniwersytet Wrocławski, Wrocław
Ireneusz SOBOTA
Uniwersytet M. Kopernika, Toruń
Waldemar WALCZOWSKI
Instytut Oceanologii PAN, Sopot
Joanna WIBIG
Uniwersytet Łódzki, Łódź
Wiesław ZIAJA
Uniwersytet Jagielloński, Kraków
Zbigniew ZWOLIŃSKI
Uniwersytet im. A. Mickiewicza, Poznań
Zespół ds. współpracy z Forum of Arctic Research Operators (FARO) oraz Svalbard Science Forum
- Szczegóły
https://www.forskningsradet.no/en/svalbard-science-forum/
Przewodniczący:
Piotr GŁOWACKI
Instytut Geofizyki PAN, Warszawa
Skład:
Monika KĘDRA
Instytut Oceanologii PAN, Sopot
Krzysztof KUBIAK
Uniwersytet Jana Kazimierza w Kielcach
Mateusz STRZELECKI
Uniwersytet Wrocławski
Tadeusz PASTUSIAK
Uniwersytet Morski w Gdyni
Krzysztof RYMER
Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu
Ireneusz SOBOTA
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
Waldemar WALCZOWSKI
Instytut Oceanologii PAN, Sopot
Marcin WICHOROWSKI
Instytut Oceanologii PAN, Sopot
Zbigniew ZWOLIŃSKI
Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu
Problemy Klimatologii Polarnej
- Szczegóły
Rocznik 'Problemy Klimatologii Polarnej' publikuje artykuły, komunikaty i notatki naukowe dotyczące warunków klimatycznych i meteorologicznych obszarów polarnych, współoddziaływania oceanu i atmosfery w Arktyce i Antarktyce oraz zagadnień na styku klimatologii, hydrologii i glacjologii rejonów polarnych. Językiem publikacji jest głównie język polski (ze streszczeniami w języku angielskim). Sporadycznie publikowane są prace w języku angielskim lub rosyjskim. Rocznik jest skierowany głównie do polskiego środowiska badaczy polarnych oraz innych osób naukowo zainteresowanych wynikami badań polarnych, nie będących specjalistami z zakresu Nauk o Ziemi (nauk biologicznych, nauk technicznych).
Dystrybucja obejmuje egzemplarze obowiązkowe, biblioteki ośrodków akademickich w Polsce, które prowadzą badania i dydaktykę o zbliżonym zakresie merytorycznym oraz kilka biobliotek zagranicznych (CRREL USA, Norwegian Polar Institute, Svalbard University, AWI Bremerhaven, AARII St. Petersburg, Masaryk University Brno).
Rocznik jest indeksowany przez:
Cold Regions Bibliography (Bibliography on Cold Regions Science and Technology, Antarctic Bibliography, U.S. Army Cold Regions Research and Engineering Laboratory - CRREL), GeoRef, JournalSeek i BazTech, Index Copernicus International.
Wskaźniki oceny czasopisma:
MNiSW, lista B: 2015 - 4 pkt, 2013 - 3 pkt, 2012 - 4 pkt, 2010 - 6 pkt, Index Copernicus International: ICV 2015 - 49,52
Pierwotną wersją czasopisma jest wersja papierowa.
Wszystkie materiały są recenzowane przez dwóch anonimowych recenzentów.
Redakcja:
Redaktor naczelny: dr hab. Anna STYSZYŃSKA, e-mail: astys19(at)wp.pl
Zastępca Red. Naczelnego: dr hab. Elwira ŻMUDZKA, e-mail: elwiraz(at))uw.edu.pl
Sekretarz Redakcji: dr Krzysztof SIWEK, e-mail: Krzysztof.Siwek(at)umcs.lublin.pl
Członkowie: RNDr Michal Janouch (Brno, CZ), prof. dr hab. Andrzej A.Marsz (Gdynia), dr hab. Dorota Matuszko (Kraków), prof. dr hab. Tadeusz Niedźwiedź (Sosonowiec).
Redaktor statystyczny: dr hab. Leszek SMOLAREK
Adres Redakcji:
Stowarzyszenie Klimatologów Polskich, Krakowskie Przedmieście 30, lok. 217, 00-927 Warszawa
Polish Polar Research
- Szczegóły
The quarterly Polish Polar Research edited by the Committee on Polar Research of the Polish Academy of Sciences is an international journal publishing original research articles presenting the results of studies carried out in polar regions.
All papers are peer-reviewed and published in English.
The Editorial Advisory Board includes renowned scientist from Poland and from abroad.
Polish Polar Research is indexed in Science Citation Index Expanded, Journal Citation Reports/Science Edition, Biological Abstracts, BIOSIS Previews, Cold Regions Bibliography, Antarctic Literature, Geological Abstracts, Polish Scientific Journals Contents - Agricultural and Biological Sciences, Quarterly Review, and Zoological Record.
Journal Metrics:
Impact Factor 2022: 1.3
CiteScore metrics from Scopus 2022: 2.4
SCImago Journal Rank (SJR) 2022: 0.288
Source Normalized Impact per Paper (SNIP) 2022: 0.512
Editor-in-Chief
Wojciech MAJEWSKI (Geosciences), Institute of Paleobiology PAS, Poland
e-mail:
Co-Editors:
Monika KĘDRA (Life Sciences), Institute of Oceanology PAS, Poland
e-mail:
Michał ŁUSZCZUK (Social Science and Humanities), UMCS, Poland
e-mail:
Associate Editors
Piotr JADWISZCZAK (Białystok),
e-mail:
Ewa ŁUPIKASZA (Sosnowiec)
e-mail:
Krzysztof ZAWIERUCHA (Poznań)
email:
Editorial Advisory Board
Robert BIALIK (Warszawa, Poland)
Magda BŁAŻEWICZ (Łódź, Poland)
Alistair CRAME (Cambridge, UK)
Josef ELSTER (České Budějovice, Czechia)
Jacek JANIA (Sosnowiec, Poland)
Cezary KABAŁA (Wrocław, Poland)
Jerónimo LÓPEZ-MARTINEZ (Madrid, Spain)
Krzysztof MIGAŁA (Wrocław, Poland)
Jerzy NAWROCKI (Warszawa, Poland)
Maria OLECH (Kraków, Poland)
Sergej OLENIN (Klaipeda, Litva)
Sandra PASSCHIER (Montclair, USA)
Jan PAWŁOWSKI (Sopot, Poland)
Żaneta POLKOWSKA (Gdańsk, Poland)
Gerhard SCHMIEDL (Hamburg, Germany)
Peter SCHWEITZER (Vienna, Austria)
Janne SOREIDE (UNIS, Svalbard)
Lech STEMPNIEWICZ (Gdańsk, Poland)
Mateusz STRZELECKI (Wrocław, Poland)
Witold SZCZUCIŃSKI (Poznań, Poland)
Slawek TULACZYK (Santa Cruz, USA)
Jan Marcin WĘSŁAWSKI (Sopot, Poland) - President
Contact:
Geosciences
Wojciech MAJEWSKI
e-mail:
phone: (48 22) 697 88 53
Instytut Paleobiologii PAN
ul. Twarda 51/55
00-818 Warszawa, POLAND
Life Sciences
Monika KĘDRA
e-mail:
phone: (48 58) 731 17 79
Instytut Oceanologii PAN
Powstańców Warszawy 55
81-712 Sopot, POLAND, P.O. Box 148
Social Science and Hummanities
Michał ŁUSZCZUK
e-mail:
phone: (48 81) 537 68 99
Instytut Geografii Społeczno-Ekonomicznej i Gospodarki Przestrzennej UMCS
Al. Kraśnicka 2D
20-718 Lublin, POLAND
Polska Polityka Polarna
- Szczegóły
„Od ekspedycji z przeszłości ku wyzwaniom przyszłości.
Polska Polityka Polarna” Publikacja
Dnia 11 września 2020 r. Rada Ministrów przyjęła w formie uchwały strategię dotyczącą obszarów polarnych. Polska Polityka Polarna pt. „Od ekspedycji z przeszłości ku wyzwaniom przyszłości”, to pierwszy tego typu, przekrojowy dokument dotyczący polityki zagranicznej RP w odniesieniu do obszarów polanych.
https://www.gov.pl/web/dyplomacja/najnowsza-publikacja
„Od ekspedycji z przeszłości ku wyzwaniom przyszłości.
Polska Polityka Polarna”
11 września 2020 roku Rada Ministrów przyjęła uchwałę w sprawie zatwierdzenia dokumentu rządowego pt.: „Od ekspedycji z przeszłości ku wyzwaniom przyszłości. Polska Polityka Polarna”.
Dokument, koordynowany przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych, powstał w ścisłej współpracy z polskimi badaczami polarnymi. Wykorzystano również dokumenty wypracowane przez polarne środowisko naukowe, jak „Strategia polskich badań polarnych. Koncepcja na lata 2017–2027”.
Główny długoterminowy cel polskiej polityki polarnej to „zapewnienie stałej i aktywnej obecności Polski w dialogu, współpracy oraz kształtowaniu polityki polarnej na świecie, przy wykorzystaniu posiadanych zasobów własnych oraz poszukiwaniu nowych”, co przekłada się na cztery cele szczegółowe:
- zapewnienie aktywnego udziału oraz wpływu Polski na procesy kształtujące przyszłość regionów polarnych,
- wzmacnianie obecności Polski w regionach polarnych, w tym zapewnienie rozwoju aktywności naukowej polskich badaczy,
- zapewnienie problematyce polarnej należytej wagi w polityce wewnętrznej państwa,
- aktywne poszukiwanie nowych i innowacyjnych ścieżek rozwoju pozycji Polski w sprawach polarnych.
Cele te będą realizowane poprzez szerokie spektrum działań o charakterze politycznym, prawnym, instytucjonalnym oraz inwestycyjnym, których zarys prezentuje dokument PPP.
** Zakład Biologii Polarnej i Oceanobiologii Uniwersytetu Łódzkiego
- Szczegóły
- Zespół zaangażowany w realizację przedsięwzięć związanych z Międzynarodowym Rokiem Polarnym 2007-2008:
prof. dr hab. Jacek SICIŃSKI - kierownik zakładu
prof. dr hab. Krzysztof JAŻDŻEWSKI
prof. dr hab. Ryszard LIGOWSKI
dr Magdalena BŁAŻEWICZ-PASZKOWYCZ
dr Krzysztof PABIS
dr Piotr PRESLER
dr Anna JAŻDŻEWSKA
- 1. Biodiversity and variability of marine and terrestrial Antarctic ecosystems
2. Ecology of marine and terrestrial Antarctic communities
3. Biology, physiology and metabolic adaptations of Antarctic organisms -
Aktywność zespołu biologów polarnych z Zakładu Biologii Polarnej i Oceanobiologii Uniwersytetu Łódzkiego w ramach Międzynarodowego Roku Polarnego 2007 – 2008 rozpoczęła się udziałem w projekcie zamawianym PBZ-KBN-108/P04/2004, w którym zespół realizował zadania w ramach celu badawczego pt. Ewolucja, struktura i dynamika różnorodności biologicznej w obszarach polarnych Ziemi – analiza porównawcza. Dwa zespoły naukowe, jeden z Instytutu Oceanologii PAN w Sopocie kierowany przez prof. Jana M. Węsławskiego w Arktyce, drugi z Uniwersytetu Łódzkiego pod kierownictwem dra hab. Jacka Sicińskiego w Antarktyce prowadziły symetryczne pod względem metodologicznym, porównawcze badania wybranych aspektów morskiej różnorodności biologicznej dwu polarnych obszarów Ziemi. W Arktyce obszarem badań był fiord Hornsund zaś w Antarktyce była nim Zatoki Admiralicji (fot. 1). W ramach tak zaplanowanego przedsięwzięcia zespół biologów z ośrodka łódzkiego w osobach: J. Siciński (kierownik zespołu), K. Jażdżewski, M. Błażewicz-Paszkowycz, K. Pabis, A. Jażdżewska, A. Kostecka i K. Bącela (fot. 2) pracowali w marcu i kwietniu 2007 roku na wodach Zatoki Admiralicji z pokładu m/v Polar Pioneer (fot. 3 i 4). W skład grupy biologów wchodzili także: W. Majewski z Instytutu Paleobiologii PAN, J. Pawłowski, B. Lecroq i F. Sinniger z Uniwersytetu w Genewie (obiektem ich naukowego zainteresowania były otwornice z dna Zatoki) oraz A. Weydmann z Instytutu Oceanologii PAN w Sopocie.
- W 2007 roku zespół Zakładu Biologii Polarnej i Oceanobiologii UŁ zorganizował trzy konferencje związane z realizowanymi projektami:
• CENSUS OF ANTARCTIC MARINE LIFE Symposium, 4 – 6 June 2007, Białowieża, Polska
• SCAR - Marine Biodiversity Information Network (SCAR-MarBIN) Symposium, 7 – 10 June 2007, Białowieża, Polska
• Admiralty Bay Benthos Diversity Data Base (ABBED) Workshop, 11 – 12 June 2007, Łódź, Polska
-
Realizowany w zespole łódzkich badaczy Antarktyki projekt Structural and ecofunctional aspects of the bottom communities in the Maritime Antarctic, with special reference to Admiralty Bay dotyczy wieloaspektowej analizy różnorodności gatunkowej taksocenów zoobentosu Zachodniej Antarktyki ze szczególnym uwzględnieniem Zatoki Admiralicji oraz różnorodności zespołów makrozoobentosu i mikrofitobentosu (fot. 5). Pod uwagę bierze się tu zwłaszcza dominujące na dnie szelfu antarktycznego taksony: okrzemki, wieloszczety, mięczaki, skorupiaki wyższe, mszywioły oraz szkarłupnie. Proponuje się syntezę prowadzonych od 30 lat polskich, belgijskich i brazylijskich badań bentosu Zatoki Admiralicji. Obejmować ona będzie zebranie, podsumowanie i zaprezentowanie w syntetycznej formie bogatych rezultatów oraz rozproszonych różnego rodzaju danych, dotyczących biodiversity tego typowego fiordu Antarktyki Zachodniej, jednego z najintensywniej eksplorowanego w naukowym sensie akwenu w całej Antarktyce. Synteza ma być z jednej strony zamknięciem pewnego etapu badań bentosu Zatoki z drugiej zaś podstawą umożliwiającą otwarcie nowego, synekologicznego nurtu badań zespołów dna morskiego Zatoki z perspektywą wyjścia na szersze obszary Zachodniej Antarktyki.
- m/v Polar Pioneer na wodach Zatoki Admiralicji, na środkowym planie
- budynki Polskiej Stacji Antarktycznej im. H. Artctowskiego.
- Ezcurra Inlet, obszar intensywnych badań dna w 2007 roku.
- Pobieranie prób z pokładu m/v Polar Pioneer w 2007 roku.
-
-
Muliste dno Zatoki Admiralicji na głębokości 100m z żachwami,
-
koloniami mszywiołów,wężowidłami i fauną towarzyszącą.
W Zakładzie Biologii Polarnej i Oceanobiologii Uniwersytetu Łódzkiego realizowano w ostatnich latach projekt badawczy pt. „Strukturalne i ekofunkcjonalne aspekty różnorodności zespołów dna morskiego Antarktyki Zachodniej ze szczególnym uwzględnieniem Zatoki Admiralicji” w ramach jednego z wiodących programów Międzynarodowego Roku Polarnego - Census of Antarctic Marine Life (CAML). Jednym z rezultatów tego projektu jest synteza zamykająca trzydziestoletnie badania zoobentosu Zatoki Admiralicji, opublikowana w specjalnym tomie Deep Sea Research II pt. Census of Antarctic Marine Life: Diversity and Change in Southern Ocean Ecosystems (S. Schiaparelli i R. Hopcroft, red.). Synteza powstała we współpracy z biologami belgijskimi z Królewskiego Instytutu Nauk Przyrodniczych w Brukseli oraz specjalistami z Brazylii (Uniwersytet w Rio de Janeiro i Uniwersytet w Sao Paulo).
- Siciński J., Jażdżewski K., De Broyer C., Presler P., Ligowski R.,
- Nonato E. F., Corbisier T. N., Petti M. A. V., Brito T. A. S., Lavrado H. P.,
- Błażewicz-Paszkowycz M., Pabis K., Jażdżewska A., Campos L. S. 2011.
- Admiralty Bay Benthos Diversity – A census of a complex polar ecosystem.
- Deep-Sea Research II 58: 30-48
Sprawozdania i dokumenty
- Szczegóły
Fot. Piotr Zagórski
Regulamin działania KBP PAN
Regulaminu trybu działania Komitetu Badań Polarnych przy Prezydium Polskiej Akademii Nauk
Sprawozdania z działalności KBP
Raporty SCAR
SCAR 2020
Sprawozdania IASC
Rok 2021
notatka z IASC COUNCIL ASSW 2021
Rok 2020
Poland’s Reports to IASC Working Groups 2020
notatka z IASC COUNCIL ASSW 2020-1
notatka z MWG ASSW 2020 notatka z MWG ASSW 2020
Rok 2019
Poland`s Reports to IASC Working Gropus 2019
notatka z IASC COUNCIL ASSW 2019
notatka z MWG ASSW 2019 notatka z MWG ASSW 2019
Polskie Stacje Polarne
- Szczegóły
Dzięki funduszom Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego funkcjonują dwie narodowe stacje polarne. W Stacji Antarktycznej im. H. Arctowskiego, nad Zatoką Admiralicji na Wyspie King George (Szetlandy Południowe), prowadzone są od roku 1977 całoroczne monitoringi i badania naukowe w wielu dziedzinach nauki, w tym w mikrobiologii, ekologii, oceanografii, geologii, geomorfologii, glacjologii i hydrologii. Stacja zarządzana jest przez Instytut Biochemii i Biofizyki PAN w Warszawie.
W Polskiej Stacji Polarnej im. S. Siedleckiego, powstałej w 1957 roku nad fiordem Hornsund na wyspie Spitsbergen (Svalbard), prowadzi się całoroczne monitoringi i badania naukowe w takich dziedzinach nauki, jak meteorologia, sejsmologia, magnetyzm ziemski, jonosfera, glacjologia, geochemia oraz fizyka i optyka atmosfery. Stacja zarządzana jest przez Instytut Geofizyki PAN w Warszawie.
Instytut Geofizyki PAN zarządza też nieczynną od lat Stacją Polarną im. Antoniego B. Dobrowolskiego, położoną na obszarze Oazy Bungera na Antarktydzie Wschodniej.
Ponadto, badania o szerokim zakresie podejmowane są w stacjach spitsbergeńskich, zarządzanych przez cztery Uniwersytety: Mikołaja Kopernika w Toruniu, Adama Mickiewicza w Poznaniu, Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie i Wrocławski. Stacje te pracują generalnie sezonowo, ale stacja UMK w Toruniu przygotowana jest do pracy całorocznej.
Z zastosowaniem zbudowanego w roku 1985 Statku Badawczego r/v Oceania prowadzone są badania naukowe w zakresie hydrodynamiki, optyki, akustyki, chemii i ekologii. Statkiem zarządza Instytut Oceanologii PAN w Sopocie.
Z użyciem należącego do Akademii Morskiej w Gdyni (Ministerstwo Gospodarki Morskiej) statku naukowo – badawczego r/v Horyzont II prowadzi się od roku 2000 dydaktykę, zaopatrzenie stacji polarnych na Svalbardzie, a takce badania naukowe głębokich struktur Ziemi oraz w zakresie akustyki morza.
Narodowe Polskie Stacje Polarne
Polska Stacja Antarktyczna im. Henryka Arctowskiego na Wyspie Króla Jerzego (Antarktyka)
Pierwsza samodzielna, polska ekspedycja naukowa, wyruszyła do Antarktyki w końcu 1975 roku. Była to wprawdzie wyprawa morska, mająca na celu ocenę zasobów kryla i ryb na Południowym Oceanie, jednak lądowała także na wyspie Króla Jerzego w archipelagu Szetlandów Południowych, po zachodniej stronie Półwyspu Antarktycznego (62°09'41''56/S, 58°31'49''99/W), gdzie wmurowana została w skałę tablica upamiętniająca ten moment. Po dwóch latach na tej właśnie wyspie stała już Stacja Antarktyczna Polskiej Akademii Nauk. Patronem stacji został Henryk Arctowski (1871-1958), wybitny polski badacz polarny uczestnik pierwszej naukowej wyprawy do Antarktyki na statku "Belgica" (1897-1899). Oficjalnie stacja rozpoczęła działalność 26 lutego 1977 roku i funkconuje nieprzerwanie do chwili obecnej. Dzięki założeniu stacji, Polska stała się trzynastym, pełnoprawnym członkiem Układu Antarktycznego. "Arctowski" jest jedyną, całoroczna polską stacją antarktyczną.
Opiekę logistyczną i merytoryczną nad stacją sprawuje Instytut Biochemii i Biofizyki PAN, kontynuator prac i tradycji Zakładu Badań Polarnych Instytutu Ekologii PAN, od którego został odłączony wraz ze Stacją Antarktyczną w 1992 roku. Zakład Biologii Antarktyki koordynuje na półkuli południowej część Polskiego Narodowego Programu Polarnego wyznaczonego przez Komitet Badań Polarnych. Na stacji prowadzone są badania w dziedzinie oceanografii, geologii, geomorfologii, glacjologii, meteorologii i sejsmologii i przede wszystkim ekologii. Działalność Zakładu obejmuje również organizację corocznych wypraw i utrzymanie Polskiej Stacji Antarktycznej im. Henryka Arctowskiego.
Polska Stacja Polarna im. Stanisława Siedleckiego w Hornsundzie (Południowy Spitsbergen)
Polska Stacja Polarna Hornsund im. Stanisława Siedleckiego położona jest nad zatoką Isbjørnhamna w fiordzie Hornsund, w południowej części Spitsbergenu, największej wyspy archipelagu Svalbard. Stacja została założona w 1957 roku, a od 1978 r. funkcjonuje w cyklu całorocznym i jest jedynym całorocznym polskim obserwatorium w Arktyce. Stacja zarządzana jest przez Instytut Geofizyki Polskiej Akademii Nauk (IGF PAN) w Warszawie.
W Stacji realizowany jest program monitoringu mający na celu lepsze poznanie funkcjonowania systemu arktycznej przyrody i zachodzących w niej zmian. Prowadzone są pomiary m.in. w zakresie klimatologii, glacjologii, hydrologii, oceanografii,sejsmologii, fizyki atmosfery, geomorfologii i wieloletniej zmarzliny. Realizowane w Stacji programy badawcze związane są głównie z ewolucją środowiska arktycznego w kontekście zachodzących globalnych zmian klimatycznych.
Polska Stacja Polarna Hornsund to nowoczesna interdyscyplinarna platforma naukowo - badawcza. Jej infrastruktura, na którą składają się m.in. pomieszczenia laboratoryjne, łączność satelitarna i unikalne w warunkach polarnych zaplecze socjalno-techniczne, pozwala na to, by w Stacji przebywało jednocześnie ponad 30 osób, w tym ok. 10 osób będących uczestnikami całorocznych Wypraw Polarnych IGF PAN.
oficjalna strona Polskiej Stacji Polarnej Hornsund
Polskie Stacje Polarne należące do uniwersytetów
Stacja Polarna im. Stanisława Baranowskiego Uniwersytetu Wrocławskiego (Południowy Spitsbergen)
Stacja Polarna im. Stanisława Baranowskiego Uniwersytetu Wrocławskiego na przedpolu lodowca Werenskiolda istnieje od 1971 roku. Stanowi ona bazę wypraw geograficznych Uniwerystetu Wrocławskiego. W oparciu o Stację prowadzone są badania klimatologiczne, glacjologiczne, geomorfologiczne i geologiczne na lodowcu Werenskiolda i w jego otoczeniu rozpoczęte w 1957 r. w ramach Międzynarodowego Roku Geofizycznego (1957-1958) przez Instytut Geografii i Rozwoju Regionalnego UWr.
Stacja Polarna Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Kaffioyra (Centralny Spitsbergen)
Stacja Polarna UMK usytuowana jest w zachodniej części Ziemi Oskara II (Oscar II Land), w północnej części nadmorskiej niziny Kaffioyra, graniczącej od zachodu z cieśniną Forland. Zlokalizowano ją w rejonie Heggodden, około 150 metrów od brzegu morskiego, u podstawy moren czołowych lodowca Aavatsmarka.
O wyborze tego miejsca zadecydowało kilka przyczyn. Najważniejsze z nich to duża różnorodność środowiska oraz niewielkie oddalenie od lodowców będących głównym obiektem badań. W bezpośrednim sąsiedztwie Stacji znajduje się głęboka Zatoka Hornbaek. Daje ona doskonałe schronienie statkom oraz stwarza możliwości bezpiecznego wyładunku i załadunku ekspedycji w czasie sztormowej pogody. Cieśnina Forland już od połowy czerwca wolna jest od lodu. W czasie sezonu letniego pak lodowy nie stwarza najmniejszych problemów nawigacyjnych. Małe jeziorka morenowe zapewniają odpowiednią ilość słodkiej wody podczas lata polarnego. Atrakcyjność położenia Stacji Polarnej UMK podnosi stosunkowo bliskie sąsiedztwo Ny Alesundu, osady będącej dużym międzynarodowym centrum badawczym. Cieśniną Forland prowadzi trasa niewielkich statków kursujących pomiędzy Longyearbyen i Ny Alesundem. Jedną z istotnych zalet lokalizacyjnych Stacji Polarnej UMK jest to, że znajduje się ona poza granicami parków i rezerwatów. Pozwala to na stosunkowo duża swobodę w poruszaniu się i prowadzeniu badań.
Stacja Polarna Calypsobyen UMCS
(Południowy Spitsbergen)
Na południowym brzegu fiordu Bellsund tuż u wylotu fiordu Recherche zlokalizowana jest stara osadza górnicza Calypsobyen. Miejsce to od 1984 roku jest bazą kolejnych wypraw naukowych Uniwersytetu Marii-Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Głównym budynkiem stał się dawny barak mieszkalny, dogodnie zlokalizowany na plaży, u podnóża terasy o wysokości 20 m n.p.m. W sąsiedztwie znajdowało się niewielkie źródło zasilane wodami z tajania zmarzliny, funkcjonujące w okresie polarnego lata. Obszarem badań lubelskich wypraw na Spitsbergen jest NW część Ziemi Wedela Jarlsberga. O wyborze tego rejonu zadecydowało szereg czynników, przede wszystkim stopień znajomości środowiska przyrodniczego, który był znacznie słabszy niż obszarów położonych na południu (rejon Hornsundu) i północy (Nordenskiöld Land). Ponadto, duże znaczenie miało również zróżnicowanie warunków naturalnych, zwłaszcza obecność różnej wielkości lodowców stanowiących jeden z podstawowych obiektów badań naukowych, a także obszarów niezlodowaconych reprezentowanych przez grzbiety górskie, doliny różnej wielkości oraz równiny nadmorskie. Jedna z nich - Calypsostranda, o piaszczysto-żwirowej plaży i wybrzeżu bez szkierów, umożliwiała bezpieczny wyładunek ludzi i sprzętu. Również w przypadku wystąpienia złej pogody wyładunek był możliwy w osłoniętej i głębokiej zatoce Josephbukta.
Stacja Polarna Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza (AMUPS), PetuniabuktaAMUPS jest najdalej na północ wysuniętą stacją polską (78*41' N) oraz jedyną zlokalizowaną w środkowej, suchej części Spitsbergenu. Po wielu latach korzystania ze starej traperskiej chaty Skottehytta przez załogi wypraw UAM, latem 2011 roku wybudowano na wschodnim brzegu Petuniabukta dwa domki z rozpiętym pomiędzy nimi namiotem magazynowym. W roku 2015 stacja została przeniesiona do docelowej lokalizacji na zachodnim brzegu zatoki i rozszerzona o trzeci budynek. W oparciu o Stację prowadzona jest działalność naukowa (przede wszystkim badania geomorfologiczne, glacjologiczne, hydrologiczne, geochemiczne, meteorologiczne) oraz dydaktyczna z udziałem studentów UAM. Z powodu bliskości atrakcyjnej turystycznie opuszczonej osady Pyramiden, Stacja jest łatwo dostępna pod względem logistycznym, szczególnie w okresie letnim. AMUPS bezpośrednio sąsiaduje z czeską stacją polarną.